Omgekeerd gehoor

Beste E.

Ja, ik heb definitief besloten om mijn lidmaatschap van schietvereniging Willem Tell te beëindigen. Het gaat niet om het schieten, ook niet om de collega schutters of de infrastructuur. Nee, het gaat om iets anders.

Wat niemand weet, is dat ik een omgekeerd gehoor heb.

Harde geluiden klinken mij als muziek in de oren, zachte geluiden zijn voor mij een verschrikking. Niemand binnen WT. weet het, jij bent de eerste die ik het vertel.

De ellende is vorig jaar begonnen toen een echtpaar van middelbare leeftijd, kwam schieten met luchtgeweren. Ik was op die donderdagavond Baancommandant en daar kwamen ze met hun wapens. Nu kan ik oprecht genieten van het mooie geluid van een .357 revolverschot. Ook het fluisterende geluid van een .44 magnum klinkt me als muziek in de oren. En het geluid van een .223 is voor mij een feest! Het harde geknal van een .22 schot daarentegen vind ik pijnlijk. Helaas is het dragen van gehoorbeschermers op de schietbaan verplicht; veel liever zou ik het zonder doen om voluit te kunnen genieten van het geluid van de grootkaliber schoten. En dan die geur, de heerlijke geur van verbrand cordiet!

De man en de vrouw begonnen te schieten met hun luchtwapens; ze gebruikten 6,35 millimeter kogeltjes. Die werden voortgedreven door samengeperste lucht uit een kleine cilinder.

Als er nou één ding is waar ik niet tegen kan, is het het knallen van een luchtgeweer. Dat afschuwelijke geluid gaat me door merg en been. En dan het afgrijselijke dreunen van de inslagen van de kogels in de kogelvanger! Het scheurt en bonkt door mijn hoofd. En dan praat ik nog niet over de werkelijk verschrikkelijke geur en dat walgelijke  gesis van die samengeperste lucht!

Ik ben de avond doorgekomen, dat wel. Maar ik nam het besluit om dit nooit, maar dan ook nooit meer, te willen meemaken.

Omdat je als lid van WT. ook de dienst van Baancommandant moet draaien en ik dat nooit meer wil, ga ik dus weg.

Ik zal jullie missen.

Het ga jullie goed!

Cees