De baancommandant
Beste leden van Willem Tell., laten we eerlijk zijn. Dat mooie clubgebouw, het prima functionerende bestuur, de inventaris, de gezellige en perfect functionerende bar, kortom het hele gebeuren rondom onze schietvereniging valt en staat in feite met één functionaris: de Veiligheidscommissaris ofwel de Baancommandant.
Geen Baancommandant? Dan wordt er niet geschoten, punt uit!
Als de Baancommandant om welke reden dan ook besluit het schieten te stoppen en de baan te sluiten, is het afgelopen met de pret.
Hij/zij is absoluut autonoom in zijn/haar beslissingen, hij/zij is op dat moment, op die middag of avond, de absolute baas van Willem Tell, bestuur of niet.
Het is ieder keer een loodzware taak van de secretaris van de vereniging om onder de leden geschikte Baancommandanten te vinden en ze op de lijst te zetten. Hoe beoordeel je een potentiële Baancommandant? Aan welke criteria moet deze functionaris voldoen?
Zelf ben ik nog nooit Baancommandant geweest, alhoewel ik al jaren lid ben van WT. Steeds ontbrak ik op de lijst van aangewezen Baancommandanten. En ik ben niet de enige. Want laat hierover geen onduidelijkheid bestaan: het is een eer om op de lijst te staan! Wat doe of deed ik niet goed?
Ik heb het aan de secretaris gevraagd, maar die liet het achterste van zijn tong niet zien.
Maar op tijdens een Algemene Ledenvergadering dreigden een paar leden hun lidmaatschap van de vereniging op te zeggen omdat ze zich gepasseerd voelden, en toen besefte het bestuur dat opening van zaken gewenst was.
Het was de voorzitter zelf die het woord nam.
Het bestuur van WT. had t.a.v. de Baancommandant de volgende criteria vastgelegd:
1e. De Baancommandant moet verstand hebben van alle vuurwapens waarmee bij WT. geschoten wordt, inclusief zwartkruit wapens. Dus: pistolen, semi- automatische en repeteergeweren, revolvers. Ja, ook luchtwapens!
2e. Hij/zij moet met alle wapens waarmee bij WT. geschoten wordt, zelf ook geschoten hebben.
3e. De Baancommandant moet absoluut stressbestendig zijn. Hij/zij moet te midden van het schietlawaai te allen tijde zijn/haar kalmte en rust bewaren.
.
Nou, dat was duidelijk!
Ik besloot de koe bij de horens te vatten, en vroeg de voorzitter waarom ik niet op de lijst stond.
De voorzitter had een onderonsje met de secretaris en nam toen de microfoon weer op.
“Wil je het echt weten?
“Ja! Na jaren lidmaatschap wil ik het eindelijk wel eens weten. Ik voel me gepasseerd!”
“Heb jij wel eens met een Hawken rifle zwartkruitgeweer, een voorlader, geschoten?”
Daar had hij me! Natuurlijk had ik met zwartkruitwapens geschoten, ik had nota bene een replica Colt New Army revolver kaliber .36 en een replica Ardesa kaliber .45 voorlaadpistool op mijn verlof staan.
Maar ik moest toegeven, ik had nog nooit met een Hawken rifle geschoten. En daarmee werd wel degelijk geschoten bij W.T. ; door Klaas M. Het was een zeldzaam geweer en Klaas was er zuinig op.
“Nee,” moest ik beschaamd toegeven.
“Volgende week zaterdag schiet je met mijn Hawken!“ hoorde ik Klaas roepen. Over een fijne collega gesproken! De voorzitter: “Als je met het geweer van Klaas hebt geschoten, op de hoogte bent met de werking en weet hoe je hem moet controleren, horen we dat van Klaas. En dan kom je op de lijst van Baancommandanten.”
En zo gebeurde het. En ja: toen de nieuwe lijst van aangewezen Baancommandanten uitkwam, stond ik er op!
Eindelijk hoorde ik erbij!