De ballotage commissie

Zittend aan de stamtafel van schietvereniging “Willem Tell,” waarvan ik lid ben, bladerend in de mooie verzameling wapentijdschriften, kijk ik af en toe om me heen.

Ik zie dan de leden, oudere, en nieuwe, en altijd denk ik dan: geluksvogels, bofkonten, mazzelaars!

Jullie hebben het gered, jullie zijn toch maar mooi lid van Willem Tell geworden!

Is dat lid worden dan zo moeilijk? Nee, maar de tientallen die lid wilden worden en na verloop van tijd, het beruchte briefje in de bus vonden met daarop de mededeling: “ Tot onze spijt kunnen wij u niet inschrijven als lid van Schietvereniging ‘Willem Tell’, denken er wel anders over!

Ik zal e.e.a. uitleggen: zoals elke zichzelf respecterende vereniging, heeft ook W.T een Ballotagecommissie, ofwel BC. Deze Commissie beoordeelt elk kandidaat-lid, en brengt vervolgens aan het bestuur van de vereniging verslag uit.

Alles in het diepste geheim, tot zover niets bijzonders dus. Het bijzondere bij W.T is, dat niemand weet wie bij de BC. behoren, wat ze doen, hoe ze het doen, waar ze het doen; zelfs het bestuur niet!

Alweer jaren geleden was ik één van de oprichters van W.T., en toen speelde al door mijn hoofd dat er een BC. moest komen, en ik werkte een plan uit. Het stond voor mij bij voorbaat vast dat de leden van de BC. niet uit het bestuur zelf mochten komen; om elke mogelijke belangenverstrengeling uit te sluiten. Tijdens de oprichtingsvergadering van WT. kreeg ik de vrije hand om mijn plannen te verwezenlijken.

Ikzelf was de eerste voorzitter van de BC, en besloot, in het diepste geheim, de volgende regels in te stellen:

 

Art. 1: Leden van de BC. worden uit (niet-bestuurs) leden van WT. gekozen.

Art. 2: Aftredende leden van de BC. (verplicht na 2 jaar) voorzien zelf in hun

           opvolging, in het diepste geheim.

Art.3:  Leden van de BC. dragen tijdens vergaderingen een hoofdkap, die alleen

           de ogen vrijlaat.

Art. 4: Het is leden van de BC. tijdens vergaderingen niet toegestaan te spreken.

Art. 5: Het bestuur van W.T., noch de leden van de BC zelf, mogen bekend zijn

           met de identiteit van de leden van de BC, zij kennen elkaar niet en mogen

           elkaar ook niet kennen.

Art. 6: Verslag aan het bestuur van W.T. dient uitsluitend schriftelijk te

gebeuren. Indien in noodgevallen een telefoon gebruikt moet worden, dan uitsluitend met gebruik van een spraakvervormer.

Art. 7: Brieven aan het bestuur van WT. mogen niet met de hand zijn

           geschreven, noch ondertekend.

Art. 8: De voorzitter van de BC. bepaalt waar, wanneer, hoe en waarop het

            kandidaat-lid wordt beoordeeld.

 

Meldt zich een kandidaat-lid voor W.T., dan gaat de BC, die inzage heeft in de kandidatenlijst, in het verborgene aan het werk. Vanaf het moment van aanmelden wordt de kandidaat overal gevolgd, geobserveerd en beoordeeld:

Hoe gedraagt de kandidaat zich aan de bar? Drinkt hij koffie, en zo ja, hoe houdt hij zijn kopje vast? Drinkt hij gedestilleerd, wat, hoeveel, welk merk? Heeft de kandidaat zijn handen gewassen als hij uit het toilet komt? Rookt hij, en hoe houdt hij zijn sigaret vast? Waar praat de kandidaat over, en met wie praat hij? Is hij een einzelgänger, of een gezelligheidsmens?

Loopt de kandidaat rechtop of gebogen, hoe zet hij zijn voeten?

Hoe opent de kandidaat de deur van het clubgebouw, en hoe sluit hij die?

Het zijn die belangrijke dingen waarop de BC. kan letten, let wel: kán letten! De kandidaat zal het nooit weten.

De vraag” Waarom ben ik afgewezen?” zal dan ook nooit beantwoord worden.

Elke zes weken wordt er een vergadering van de BC. belegd. De voorzitter van de BC. benadert de andere leden via een postbusnummer, en stelt datum, tijd en plaats vast.

Nooit tweemaal in dezelfde gemeente, altijd op een andere plek en op een ander tijdstip.

Op de vastgestelde datum ontmoeten de leden van de BC. elkaar in een ruimte die is onderzocht op afluisterapparatuur.

Ze weten niets van elkaar, dragen allemaal een hoofdkap, zien alleen elkaars ogen, en dragen allemaal een anonieme blauwe overall.

Er wordt niet gesproken, niet gegeten, niet gedronken, en ze geven elkaar geen hand. De leden gaan de vergaderruimte in en nemen plaats aan een lange tafel, op stoelen die twee meter uit elkaar zijn geplaatst.

Op de tafel ligt voor lid elk een blanco kaart en een viltstift. Zit iedereen, dan doet de voorzitter van BC. de deur op slot en kan de vergadering beginnen.

De voorzitter schrijft met een zwarte viltstift de naam van de kandidaat op een kaart, en steekt die, voor ieder lid zichtbaar, omhoog.

Elk lid noteert met viltstift een cijfer op de voor hem liggende kaart. Op een teken van de voorzitter worden die kaarten omhooggestoken.

Vervolgens worden de op de kaarten zichtbare cijfers door de voorzitter genoteerd, en opgeteld. Er ontstaat een eindcijfer. Dat cijfer wordt door de voorzitter in een cahier opgetekend. Is dat cijfer lager dan een zeven, dan zet de voorzitter met een rode viltstift een kruis op de kaart van de kandidaat, en weten de leden van de BC. dat deze afgewezen is.

Dat gaat zo door tot alle kandidaten beoordeeld zijn.

Dan staat de voorzitter op, ontsluit de deur van de vergaderruimte en geeft het teken dat de vergadering is afgelopen. De leden van de BC. staan op en verlaten de vergaderruimte, onder diepe stilte. De gebruikte kaarten blijven op de tafel liggen.

De voorzitter verzamelt de kaarten en de vilstiften om ze op een geheime plaats te verbranden, en stuurt vervolgens een anoniem briefje aan het bestuur van de vereniging. Op dat briefje staan de namen van de kandidaten en daarachter de opmerking: “Positief.” Of “Negatief.”

Het bestuur stuurt dan de afgewezen kandidaten, of kandidaat, het gevreesde briefje: “Tot onze spijt…….”

Of: “Tot ons genoegen kunnen we u mededelen dat……..”

Tot zover de Ballotagecommissie. Ik hoop hiermee een aantal veel gestelde vragen betreffende de BC. te hebben beantwoord.